Fit in or Fuck off

Fit in or Fuck off

Er zijn van die momenten waarop je het ineens voelt:
Dat je nét anders bent. Nét iets stiller. Of juist té uitgesproken. Té gevoelig. Té aanwezig. Té warrig. Té intens. Té veel. Té weinig
Of gewoon… niet precies zoals ‘de rest’.

En ergens gaat er dan iets kraken vanbinnen.
Want je wil wel jezelf zijn, maar ook gewoon meedoen. Erbij horen. Niet buiten de boot vallen.

Dus je gaat schuiven. Aanpassen. Vormen.
Je lacht nét iets harder. Je slikt die opmerking in. Je doet alsof het je niet raakt. Je zegt ja op dingen waar je eigenlijk nee bij voelt.
Fit in.

Tot je op een dag niet meer weet wie je eigenlijk was, voordat je begon te buigen.

De stille prijs van erbij horen

Meedoen lijkt onschuldig. Gezellig zelfs.
Maar soms betaal je er een prijs voor: jezelf.
Want hoe vaker je jezelf dimt om in het plaatje te passen, hoe leger het voelt.
Alsof je een rol speelt in een film waar je niet voor gekozen hebt.

En dan komt de irritatie. De vermoeidheid. De vraag: Waarom heb ik nergens meer zin in? 

Maar ja — als je stopt met pleasen, met aanpassen, met ‘gewoon leuk meedoen’...
Wat als ze je dan niet meer willen?

Fuck off

Hier komt het scherpe randje:
Niet iedereen gaat je leuk vinden als je jezelf bent.
Sterker nog: sommige mensen zullen je irritant vinden. Of ongemakkelijk. Of te direct. Of te gevoelig. Of te saai. Of whatever...

Maar dat zegt niets over jouw waarde.
Dat zegt iets over hun kader.
Hun comfortzone.

En als jij moet krimpen om in dat kader te passen, dan is het simpel:
Fit in or fuck off.

Niet als sneer. Maar als keuze.
Als reminder: ik mag kiezen waar ik wél wil passen.
En als het niet past, hoef ik mezelf niet te verliezen.

Jij bent niet moeilijk, het systeem is smal

We leven in een wereld die roept: wees jezelf!
Maar alleen als dat jezelf een beetje in de pas loopt.
Niet te wild. Niet te kwetsbaar. Niet te veel ruimte innemen.

Maar jij bent geen Excel-sheet die in vakjes moet passen.
Je bent een compleet universum van nuances, tegenstrijdigheden, kracht en chaos.
En dat is geen fout, dat is je kracht.

De kracht van afwijken

Afwijken is spannend.
Het voelt als risico.
Maar het is ook waar de magie zit.
Want wie durft af te wijken, durft écht zichzelf te ontmoeten.

En ja, soms loop je dan alleen.
Maar liever alleen als jezelf, dan omringd door mensen die je versie waarderen, maar niet jou.

Tot slot

Dus als je voelt dat je weer aan het inleveren bent…
Als je merkt dat je jezelf kleiner maakt om niet buiten de groep te vallen…
Herinner jezelf aan dit:

Wie jou alleen wil als je past, verdient jou niet als je écht verschijnt.

Dus: fit in, if it fits you.
En anders?
Zeg het zacht, maar duidelijk: fuck off.